W dniu 21 marca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) wydał w sprawie C-127/17 wyrok dotyczący transpozycji dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym („dyrektywa 96/53/WE”) – Komisja Europejska („KE”) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej (transport drogowy – wymóg posiadania przez przedsiębiorstwa transportowe specjalnych zezwoleń na korzystanie z niektórych dróg publicznych).
TSUE w ww. orzeczeniu stwierdził, że Rzeczpospolita Polska uchybiła niektórym zobowiązaniom wynikającym z dyrektywy 96/53/WE, w tym przepisom dopuszczającym ruch pojazdów o maksymalnym dopuszczalnym ciężarze na oś 11,5 t w ruchu międzynarodowym. Zgodnie z oceną TSUE pojęcie „ruchu międzynarodowego” powinno być rozumiane szeroko i powinno obejmować również ruch na drogach regionalnych i lokalnych. W konsekwencji wszystkie infrastrukturalne projekty drogowe wspierane z funduszy UE powinny spełniać wymogi dyrektywy 96/53/WE, niezależnie od kategorii drogi.
W związku z powyższym, zgodnie z wymogiem Komisji Europejskiej konieczność dostosowania dróg do nacisku o nośności 11,5 t na oś została ujęta w programie Fundusze Europejskie dla Mazowsza 2021-2027, gdzie zapisano – „Wszystkie budowane i przebudowywane drogi będą dostosowane do nacisku 11,5 tony/oś (115 kN/oś).
Na etapie oceny projektów konieczna jest weryfikacja spełniania powyższego warunku przez wszystkie projekty z zakresu infrastruktury drogowej realizowane w ramach FEM 2021 – 2027.